بررسی اثر لیزر کم توان در درمان استئوآرتریت زانو

سابقه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی در بین تمام مفاصل می باشد. درمان این بیماری عمدتاً شامل درمان های داروئی هم چون داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و درمان های فیزیوتراپی می باشد که به علت عوارض جانبی این داروها روی مجاری گوارشی، روش های درمانی فیزیوتراپی اهمیت ویژه ای یافته اند. از جمله مدالیته های مورد استفاده در درمان فیزیوتراپی این بیماران که کاربرد آن در سال های اخیر بیش تر هم شده است لیزر کم توان می باشد. اما در ارتباط با تاثیرات درمانی لیزر بر روی استئوآرتریت زانو نتایج ضد و نقیضی به چشم می خورد. این مطالعه با هدف بررسی اثر لیزر کم توان در درمان عوارض استئوآرتریت زانو انجام گرفته است.   مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تک سویه کور بوده است. جامعه مورد مطالعه 36 بیمار مبتلا به استئوآرتریت یک طرفه زانو بودند که در دامنه سنی 45-75 سال قرار داشتند. این بیماران به صورت تصادفی در یکی از دو گروه درمان با لیزر فعال به همراه درمان استاندارد و لیزر غیرفعال به همراه درمان استاندارد قرار گرفتند. لیزر به کار رفته از نوع ga-al-as با قدرت خروجی 30 میلی وات و طول موج 830 نانومتر و درمان استاندارد شامل اولتراسوند، تحریکات الکتریکی ضددرد، امواج مادون و تمرین بالا آوردن اندام تحتانی با زانوی صاف در وضعیت طاق باز بود. سپس همه بیماران به مدت ده جلسه و پنج روز در هفته و در طول دو هفته تحت درمان قرار گرفتند. مدت زمان سفتی صبحگاهی و میزان درد در حالت استراحت و دامنه حرکتی فعال خم شدن زانو و نیز کیفیت زندگی بیماران توسط شاخص womac قبل از پس مداخله بررسی شد.   یافته ها: در شاخص های مورد بررسی در هر یک از دو گروه لیزر فعال و لیزر غیرفعال قبل و پس از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده گردید (05/0 p< ).اما مقایسه شاخص های مورد بررسی بین دو گروه هیچ اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد.   نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که لیزر کم توان کارایی لازم را جهت کاهش علائم استئوآرتریت زانو ندارد.